U subotu 2. oktobra 2004. godine, u 93. godini života prestalo je da kuca plemenito srce Branislava Stanišića, rodom iz sela Bujačić pored Valjeva, od oca Mirka i majke Ane Stanišić. Branislav je kao kraljevski oficir Jugoslovenske Vojske proveo četiri godine u nemačkom zarobljeništvu. Zbog komunizma se nikad nije vratio u Otadžbinu. Pokojni Branislav bio je punih 50 godina predsednik Srpskog Narodnog Univerziteta, bio je dugogodišnji Član Srpske Narodne Odbrane, jedan od osnivača Srpske Bratske Pomoći, kao i izdavač i urednik lista Srpska Zora. Pokojni Branislav bio je izložen u četvrtak 7. oktobra od 3 sata posle podne do 9 sati uveče u Svetoj Gori, srpskom pravoslavnom pogrebnom zavodu u Čikagu, 3517 Nort Pulaski Roud. Mali pomen u sedam sati uveče služilo je sveštenstvo: otac Savo Bosanac, otac Dragoljub Pavićević, otac Đuro Krošnjar, otac Jovan Todorović i drugi sveštenici. Opelo Branislavu Stanišiću održano je u manastiru Nova Gračanica u petak 8. oktobra u 11 sati pre podne. Posle opela obavljena je sahrana na manastirskom groblju. Duboko ožalošćeni: bratanica Ana koja se svesrdno brinula o pokojnom Branislavu do kraja njegovog života i koja ga je volela isto kao svog rođenog oca, sa unukom Natašom; bratanac Mihailo sa unukama Loren, Emili i Olivijom, bratanica Suzana sa mužem Džonom i unucima Kristijanom i Amelijom; kćerka Branka Maksimović u Srbiji sa unučadi Vukom i Milicom; kao i ostala mnogobrojna rodbina, kumovi i prijatelji u Otadžbini i Sjedinjenim Američkim Državama. Ova čitulja ostaće zauvek na internetu kao večna uspomena na Branislava Stanišića.